พูดถึงกันมากที่สุด.. ย้อนรอยเที่ยวบินสุดท้ายของ TG-311 ชนภูเขาขณะเตรียมลงจอดที่สนามบินตรีภูวัน กรุงกาฐมาณฑุ

ไฟท์บินมีนักบินทั้งหมด 2 คน เป็นกัปตันมากประสบการณ์อดีตทหารอากาศ ยศเรืออากาศโท อายุ 41 ปี ส่วนนักบินผู้ช่วยเป็นอดีตทหารอากาศ ยศนาวาอากาศตรีอายุ 52 ปี เคยทำการบินที่นี่แล้วทั้งหมด 14 ครั้ง และลูกเรือทั้งหมดอีก 12 คน ดูแลผู้โดยสารทั้งหมด 99 คน

อ้างอิงจาก : เหตุการณ์จำลองวิชา Safety ในการเรียนหลักสูตร CPL ของโรงเรียนการบิน BAC เพื่อเป็นกรณีศึกษา และทางกลุ่มขอแสดงความเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นว่าเป็นครูของนักบินยุคหลังด้วย เสียงการสนทนาทั้งหมดเป็นการพากย์ขึ้นจากทางกลุ่มให้เป็นภาษาไทย

เริ่มออกเดินทางตั่งแต่ช่วงสายของวัน 10:30 น. จะต้องถึงช่วง 12:55 น. ตามเวลาท้องถิ่น ตัวสนามบินอยู่ใกล้ เทือกเขาหิมาลัย ถูกจัดเป็นสนามบินที่นำเครื่องบินลงจอดยากเป็นอันดับต้นๆ ของโลก ด้วยสภาพภูมิประเทศที่เป็นหุบเขาสูง แล้วยังก็เป็นบริเวณที่มีสภาพอากาศที่แปรปรวนอยู่บ่อยครั้งจากลมภูเขา ส่งผลให้มีเมฆ หมอก และกระแสลมแรงอยู่ตลอดเวลา สมัยนั้น สนามบินยังขาดเรดาร์ที่ทันสมัย ทำให้หอบังคับการบินไม่สามารถรู้ตำแหน่งของเครื่องบินเลย จะใช้วิธีการจดตำแหน่งล่าสุดที่นักบินได้แจ้งทางวิทยุพูดคุยสื่อสารกัน

เนื้อหาในสารคดี เปิดเผยถึงความสับสนหลงทิศของกัปตันการบินไทย TG-311 ที่กำลังจัดเตรียมเครื่องบินลงจอดแล้วโดยใช้รันเวย์ทางทิศใต้หมายเลข 02 เพราะว่าความสูงของภูเขาเตี้ยกว่าด้านอื่นๆ ในขณะที่เครื่องบินกำลังบินลดระดับลง หอบังคับการบินได้แจ้งมาว่าทัศนวิสัยไม่ดีแถมมีฝนตกหนักบริเวณพื้นที่นั้น ทำให้ไม่สามารถลงจอดได้ แต่ได้ให้คำแนะนำเพิ่มเติม คือ ลงจอดทิศฝั่งตรงข้ามที่รันเวย์หมายเลข 20 แทน ดังนั้น กัปตันจึงตัดสินใจเลือกใช้วิธีที่เรียกว่า เซอร์คิง (Circling Approach) คือ การบินขนานกับรันเวย์พร้อมลดระดับความสูงลงด้วย แล้วจึงวนกลับมาลงจอด แต่กัปตันได้ประเมินความเสี่ยง จึงตัดสินใจจะไปลงจอดสนามบินสำรองที่สนามบินกัลกัตตา ประเทศอินเดียแทน

ต่อมา…หอบังคับการบิน ได้แจ้งทางวิทยุว่า รันเวย์หมายเลข 02 สามารถลงจอดได้แล้ว กัปตันเลยตัดสินใจเปลี่ยนเส้นทางเพื่อจะนำเครื่องไปลงจอด ซึ่งในระหว่างที่ร่อนลงมานั้น ได้เกิดปัญหากับแฟลบ (Flap) กางไม่เต็มที่หนึ่งข้าง กัปตันได้มีการตัดสินใจในวินาทีคับขันอยู่หลายครั้งว่าจะยกเลิกทำการลงจอดหรือไม่? จน 20 วินาทีต่อมา แฟลบกลับมาทำงานได้เต็มรูปแบบแล้ว แต่ระดับความสูงมากเกินไปจึงได้ติดต่อหอควบคุมการบินเพื่อจะเลี้ยวไปทางซ้าย และวนกลับใหม่ โดยป้อนคอมพิวเตอร์ทำการบินของจุดลงจอดนี้ว่า โรมิโอ (Romio)

จากนั้นได้ขาดการติดต่อกับหอบังคับการบิน ซึ่งกัปตันพยายามวิทยุไปอีก 3 – 4 ครั้ง จนหอบังคับการบินได้ให้ข้อมูลแจ้งกลับว่า ไม่สามารถให้เลี้ยวซ้ายได้ เพราะว่ามีเครื่องบินอยู่ จึงเป็นเหตุผลให้ต้องหันหัวเครื่องเลี้ยวไปทางขวาแทน ตั้งใจว่าจะบินเป็นครึ่งวงกลมกลับมา (ยูเทิร์น) ยังจุดโรมิโอ (Romio) อีกครั้ง ในระหว่างเตรียมการลงจอด ปรากฎว่า ทัศนวิสัยไม่ดีมีหมอกหนาส่งผลให้เกิดความสับสน หลงทิศโดยคิดว่าหันเครื่องบินไปทางทิศใต้แล้ว กัปตันได้สั่งผู้ช่วยนักบินให้ลงข้อมูลโรมิโอ (Romio) ไปยังระบบนำร่องลงจอด แต่ไม่เป็นผลสำเร็จ จังหวะนั้นมีเสียงเตือนเริ่มดังขึ้นเป็นระยะว่า เชิดหัวขึ้น! เชิดหัวขึ้น! ผู้ช่วยนักบินได้สังเกตุเห็นจากบนหน้าจอ เลยแจ้งเตือนไปยังกัปตันว่า ตอนนี้กำลังอยู่ทางทิศเหนือของสนามบินแล้ว แต่เกิดการโต้เถียงว่าอาจเป็นปัญหาของหน้าเสียหรือไม่ จนผ่านมาเกือบหนึ่งนาทีสุดท้ายแห่งหายนะ การบินไทย TG-311 ปะทะกับเทือกเขาที่ความสูง 11,500 ฟุต ทางทิศเหนือ

ตามวีดีโอ อนุสรณ์สถานคาคานี (Kakani Memorial Park) เหตุกาณ์นี้ถือเป็นเหตุการณ์ใหญ่ครั้งสำคัญทั้งกับประเทศไทย และประเทศเนปาลด้วย โดยเป็นจุดเริ่มต้นในการปรับปรุงมาตรการ ด้านความปลอดภัยครั้งใหญ่ที่มีการสูญเสียอย่างมาก สร้างความสะเทือนใจให้กับคนทั่วโลก

และเพื่อเป็นการรำลึกถึงเหตุการณ์ที่ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้นดังกล่าว มีการสร้างอนุสรณ์สถานอยู่บริเวณใกล้เคียงกับจุดตกทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ ภายในพื้นที่ส่วนใหญ่เป็นสวนต้นไม้และดอกไม้ มีป้ายแสดงความรำลึกถึงเที่ยวบินการบินไทย TG-311 ทั้งภาษาไทย ภาษาอังกฤษ และภาษาเนปาล พร้อมสัญลักษณ์การบินไทยที่ทำขึ้นมาจากหินรวมถึงมีการสลักชื่อผู้ที่เสียชีวิตจากเหตุการณ์นี้ไว้ที่ก้อนหินที่ก่อตัวขึ้นเป็นกำแพงในมุมหนึ่งของสวนด้วย